De decembermaand is de maand van afwachten en verwachten. Kinderen hebben weer uit volle borst gezongen voor de Goedheiligman: ‘Vol verwachting klopt ons hart, wie de koek krijgt, wie de gard’.
Ten tijde van Sinterklaas klopten onze harten vol verwachting omdat we niet zeker wisten of we koek zouden krijgen of straf? Het is maar afwachten of je de cadeaus krijgt waar je om gevraagd hebt. En met kerst? Ik geef liever geen cadeaus met kerst, omdat we met de hele familie uitgebreid Sinterklaas vieren met surprises en licht vermanende gedichten. Wat verwachten wij van kerst? De kerstmusical, mooie liedjes van de kinderen, een mooie boom in de kerk (is die al gevonden en omgehakt?). Of worden je kerstverwachtingen getemperd door lastige familiekwesties die opgelost moeten worden voor hét diner?

Dit jaar zal ik met Kerstmis voorgaan in de dienst en ik ben me aan het bezinnen op de teksten en liederen. Ooit stond op het rooster een lezing uit Johannes in plaats van de vertrouwde woorden uit het evangelie van Lukas en ik herinner me de teleurgestelde reacties van gemeenteleden voor wie het geen echt kerstfeest kon zijn zonder het verhaal van het kind in de kribbe. Volgens de nieuwe bijbelvertaling, ligt het kind in een voederbak. Bij mij thuis las mijn vader op eerste kerstdag voor we gingen eten voor uit het evangelie van Lukas, uit hun trouwbijbel. En die ouderwetse woorden waren in mijn kinderoren heel vertrouwd al wist ik niet helemaal wat het betekende. Doch Maria bewaarde al deze woorden, die overwegende in haar hart. Wat gebeurde er wanneer Maria alles overwoog in haar hart? Was zij aan het piekeren ’s nachts tijdens de vlucht naar Egypte of was ze juist blij met alle geschenken van de drie wijzen? Wat overwegen wij in ons hart deze decembermaand? Zijn dat zorgen of hoopvolle verwachtingen, blijdschap of verdriet? En lukt het ons om met dat hart toch Kerst te vieren, door alles heen, steeds weer vervuld met nieuwe overwegingen en verwachtingen.

Er is een onderscheid tussen afwachten en verwachten. Je kunt jezelf afvragen: leef ik in afwachting van wat komen gaat of verwachten we nog iets van dit leven? Het is immers advent, de hoogste tijd om wakker te worden en je bewust af te vragen: waar sta ik? Waarvoor leef ik eigenlijk? Of laat ik me meeslepen door de zuigkracht van de tijd, de commercie of de illusie van de suikerzoete reclames voor het kerstdiner. Kerst verwachten is een keuze maken. Is voor ons het leven ook meer dan eten en drinken, TV-kijken en achter de computer zitten? Waar maken we ons zorgen om? Wanneer je kerst verwacht, laat je hart, maar vooral je handen, vol van verwachting zijn. Als je alleen maar afwacht dan is het makkelijker, je moet een plekje in je agenda vrijmaken, zorgen wat te eten is huis te hebben of misschien wel zeggen ‘ik heb geen zin, kom maar een andere keer’. Het kerstkind verwachten is klaar staan zonder horloge of kalender, klaar staan voor anderen door bewust te leven en verder te kijken dan je neus lang is.

December is een maand van surprises, waarin wij ons mogen voorbereiden op de grootste surprise die je kan krijgen: in doeken gewikkeld geeft God ons zijn eigen zoon. Alle cadeaus van Sinterklaas zullen daarbij verbleken, want met Kerstmis gaat het om het geschenk van God zelf: vrede en welbehagen voor alle mensen.