Op weg gaan

In de bijbel gaat het nogal eens over ‘op weg gaan’. Abraham trekt uit om op weg te gaan naar het land dat God hem wijzen zal. Israël trekt weg uit Egypte en gaat op weg naar het beloofde land. Lucas vertelt het verhaal van Jezus als een reisverhaal. In Handelingen noemt hij de christenen ‘mensen van de weg’.

Haggaï 1: 1-5
1 In het tweede regeringsjaar van koning Darius, op de eerste dag van de zesde maand, richtte de HEER zich bij monde van de profeet Haggaï tot Zerubbabel, zoon van Sealtiël en gouverneur van Juda, en tot Jozua, zoon van Josadak en hogepriester: 2 ‘Dit zegt de HEER van de hemelse machten: Dit volk beweert dat de tijd nog niet gekomen is om de tempel van de HEER weer op te bouwen. 3 Maar,’ zo sprak de HEER bij monde van de profeet Haggaï, 4 ‘is de tijd dan wel gekomen om zelf in mooi afgewerkte huizen te wonen? En dat terwijl mijn huis nog een ruïne is! 5 Nu dan – dit zegt de HEER van de hemelse machten: Welke weg zijn jullie ingeslagen? Denk toch na!’

De bijbel vertelt ons dat God op weg is met zijn volk. In een tent, onderweg met zijn volk door de woestijn van het leven; in zijn woorden, door mensen gesproken; in Jezus. De weg van de mens en de weg van God hebben met elkaar te maken.
Haggaï vraagt zijn volksgenoten namens God welke weg zij zijn ingeslagen? Letterlijk staat er in het Hebreeuws de oproep: zet je hart op je wegen! Waar ben je nou helemaal mee bezig? Jullie stoppen al je tijd in het opbouwen van je eigen huis, het bewerken van je eigen akker en het stillen van je eigen honger. Maar zegt Haggaï dat geeft je een vals gevoel van veiligheid. Als we eerst bouwen aan het huis van de Eeuwige dan zal ook je eigen huis er wel bij varen. Geef je voorrang aan je eigen belang dan sla je een heilloze weg in, dan blijf je in de ban van een eeuwige verongelijktheid. Wanneer je je gezamenlijk verbindt aan een project, in dit geval de opbouw van de tempel waar God onder zijn mensen woont, dan wordt je boven jezelf uitgetild. Dan komen we in beweging, tot daden. Wanneer we samen aanpakken, komen we verder dan ieder voor zich, daar rust geen zegen op. Misschien is de oproep van Haggaï een geschikt motto voor de komende maanden, leuk al die jubilea, maar laten we ons ook afvragen, hoe zetten wij ons hart op de weg, waar zijn wij mee bezig?!!

De zegen van St Patrick (Ierland, 7e eeuw):

De Eeuwige zij voor u
om u de juiste weg te wijzen
De Eeuwige zij achter u
om u in de armen te sluiten
en te beschermen tegen gevaar.
De Eeuwige zij onder u
om u op te vangen
wanneer u dreigt te vallen.
De Eeuwige zij in u
om u te troosten als u verdriet hebt.
De Eeuwige omgeve u
als een beschermende muur
wanneer anderen over u heen vallen.
De Eeuwige zij boven u
om u te zegenen.
Zo zegene u God, vandaag,
morgen en tot in eeuwigheid.
Amen.